De eerste van 2014

De eerste van 2014

Vandaag was de aangebroken die eigenlijk niet wilde !
Ik kreeg weer de qutenza behandeling en daar zie ik altijd heel erg tegen op.
Ik wist nu wel wat ik kon verwachten maar toch omdat vorige x ook zo pijn deed zag ik er echt als een berg tegen op. Gelukkig lieve vrienden die me gisteren en vandaag erdoor heen hebben gesleept en vooral mijn mama wat is zij toch sterk om mij steeds zo te zien afzien !
Pap gaat wel altijd mee maar die kan er niet meer tegen geef hem groot gelijk ;-)

Nou vandaag waren we met 4 pijn patiënten ieder op een andere perforerende zenuw pijn ! En wat denk je ? Ik was de jongste de oudste was 76 !
Eerst weer een uur verdoven wat ze verdoven noemen met wat pijnstillende zalf. Nou kan je een ding zeggen die werkt dus totaal niet !
Daarna kwam het de pleisters waar ik zo tegenop zie de peper pleisters noemen ze het ook wel.
De eerste 10 minuten voel je niks en daarna is het letterlijk afzien en tanden op elkaar om het een uur vol te kunnen houden !

Ik heb t niet helemaal volgehouden ik kon niet meer tranen sprongen in mijn ogen na half uur ik stond zo erg in brand gevoel dat ik totaal helemaal verkrampte van de pijn ! zelfs de extra pijnstilling werkte totaal niet.
Maar het ergste kwam ik stapte de auto in en kon niet meer zitten en niks meer voelen op de huid. heb gewoon mijn trui omhoog gehouden boeie voor de mede weggebruikers/
Thuis kwamen we aan tranen rolden en rolden wat had ik pijn en brand nog na niet meer zo erg als 2 uur geleden !
Je moet er wat voor over hebben maar daarna heb je een dikke anderhalve maand minder pijn en dat is het me dan wel waar om dag af te zien !

Verder kwam ik nog een oude leraar tegen die trots was dat ik me zo goed omhoog gewerkt heb (had een achterstand op de bassischool ) dus dat was wel weer leuk om even te horen hoe en wat.
Nu is de school hier tegenover in gebruik en ti's stukke drukker als voorheen ! Toen was het een uitgestorven straat !

Ik heb eentje die stapel op mij is maar ik durf die ene stap nog niet te nemen gevoel zegt ja en hersens zeggen nee wacht nog even. Dat maakt mij helemaal in de war als ik een berichtje van hem krijg straal ik hij begrijpt mij en ook mij ziekte ! daarom is het wel  fijn maar ik word gewoon heen en weer geslingerd met gevoel. moet ik die sprong wagen of moet ik het niet doen ! we zullen het wel gaan zien komende tijd !

zo dat was even update ;-)

En ik een iemand bedanken of ja 2
Mijn mams die mij iedere dag helpt met dingen wat ik dan op dat moment niet kan of gewoon niet lukt ! en mijn vader die mij ook goed helpt en ondersteunt waar nodig is !
Dankjewel ik vind jullie top !